Wat leerde het Warren Buffett seminar mij
Door Tom Lassing
Uitvoerig, zeer uitvoerig is tijdens het seminar ingegaan op het tweede punt waarop Warren Buffett ondernemingen beoordeeld.
Waarom het tweede punt?
Daar is een belangrijke reden voor.
Het eerste punt weet u immers al. Ook u zult kijken naar winstgevendheid, verwachtingen etc.
Belangrijk voor Warren is in welke sector het bedrijf werkzaam is. Warren belegt in bedrijven die gemiddeld genomen al in 1909 bestonden. U begrijpt, daar zitten geen high tech, biotech en Internet bedrijven bij. Daar is een reden voor. Immers wil Buffett kunnen voorspellen hoe de markt er uit zal zien over vijf tot tien jaar. Kijken we naar GSM telefoons, dan is compleet onduidelijk welke richting het op gaat. Nokia is nu een prachtig bedrijf, maar als belegger neem je een enorme gok want er is niemand die ook maar een idee heeft hoe de techniek zich gaat ontwikkelen. Buffet houdt het dus heel bewust op heel ouderwetse aandelen. Op dit moment is hij bijzonder actief in de energie sector. U ziet, om actueel te zijn hoef je niet altijd in high tech te beleggen.
Het tweede punt waar hij op let en waar u (vrijwel zeker) niet naar kijkt is de ondernemer die aan het hoofd van de onderneming staat. Wat voor een persoon is dat? Welke staat van dienst heeft hij/zij? Maakt deze topmanager wel eens fouten, of is hij iemand die in alle opzichten perfect is?
Is hij/zij slechts een duurbetaalde werknemer, of is hij/zij iemand met hart voor de zaak en aandacht voor het personeel?
Volgens Warren Buffett bestaat het niet dat een bedrijf bovengemiddeld kan blijven scoren als de topman niet een zeker charisma en hart voor de zaak heeft.
Warren zoekt dat charisma in het jaarverslag van de onderneming.
Eerst kijkt hij naar de cijfers, recent en historisch. Als die in orde zijn, dan komt het op de ondernemer aan het hoofd van deze onderneming aan.
Zit deze er voor het geld, of voor de roeping?
Staan er in het jaarverslag alleen de successen, of komen ook de minder geslaagde projecten aan bod. Als dan die minder geslaagde projecten aan bod komen, wie neemt er dan de verantwoordelijkheid van op zich? Is het de markt, de dure dollar, het klimaat, of is het de ondernemeing die onder aanvoering van de topmanager reageerde op de markt en daar misschien niet helemala op tijd mee was?
Warren Bufett doet uiteindelijk alleen zaken met ondernemers die er in zijn ogen voor de roeping zitten.
Waar blijkt dat uit:
Een ondernemer die zijn onderneming alleen wil verkopen aan de hoogste bieder zal zien dat Warren Buffett direct afhaakt.
Eén van de kenmerken van Warren is dat hij bij al zijn overnames nog nooit een massa-ontslag heeft doorgevoerd. Als een ondernemer dus hart voor de zaak heeft, dan weegt hij dat mee in zijn verkoopbeslissing en de prijs die hij/zij krijgt.
Een tweede eis van Warren Buffett is dat het zittende management blijft zitten na de verkoop.
Waarom zouden ze dan verkopen? Nu dat kan omdat daarmee voor de familie het geld cash komt. Alleen maar geld in de zaak en niets in de portemonnee is ook weer zowat. Door te verkopen is ook het ondernemersrisico bij de koper (Buffett) gelegd. Tevens kan er binnen de familie van Buffett bedrijven sneller nieuw geld aangetrokken worden waarmee de verdere groei gerealiseerd kan worden. Buffett heeft immers de AAA status. Hierdoor zijn leningen zeer goedkoop te verkrijgen.
Buffett koopt echter alleen als hij een goed bedrijf tegen een schappelijke prijs kan krijgen. De verkoper heeft daarom vaak al ondervonden dat de markt zich wat tegen hem/haar gekeerd heeft. Warren komt dan met een aanbod dat ook voor de verkoper een goede deal is, maar zeker niet de hoogst mogelijke prijs.
Als Warren in het jaarverslag leest dat er opties aan het management zijn of worden uitgekeerd, dan is de kans bijzonder klein dat hij nog verdere interesse heeft. Opties aan het management zijn immers voor de aandeelhouders bijzonder onaardige dingen. Alleen geldwolven gaan voor de opties.
Zo blijven er dus maar heel weinig topmanagers over die aan de hoge eisen van Warren Buffett voldoen. Buffett stopt zijngeld alleen in projecten van de hoogste kwaliteit. Hij doet vrijwel nooit een concessie. Dat is mischien wel het grootste geheim van zijn succes.
Ik ken geen particuliere belegger die ook maar in de buurt van deze hoge standaard komt.
Vanaf nu ben ik ook aandeelhouder Berkshire Hathaway. De topman is naar mijn idee een man van karakter. Het is tot nu toe zo'n beetje de enige belegging die ik deed puur op grond van het karakter van de topmanager. Ik heb echter wel een concessie gedaan.
Ik heb een hogere prijs voor de aandelen betaald dan dat Buffett zelf zou doen. Weliswaar een laagste waardering in vier jaar, maar nog geen koopje. DAT zou Warren dus niet snel doen.
Uitvoerig, zeer uitvoerig is tijdens het seminar ingegaan op het tweede punt waarop Warren Buffett ondernemingen beoordeeld.
Waarom het tweede punt?
Daar is een belangrijke reden voor.
Het eerste punt weet u immers al. Ook u zult kijken naar winstgevendheid, verwachtingen etc.
Belangrijk voor Warren is in welke sector het bedrijf werkzaam is. Warren belegt in bedrijven die gemiddeld genomen al in 1909 bestonden. U begrijpt, daar zitten geen high tech, biotech en Internet bedrijven bij. Daar is een reden voor. Immers wil Buffett kunnen voorspellen hoe de markt er uit zal zien over vijf tot tien jaar. Kijken we naar GSM telefoons, dan is compleet onduidelijk welke richting het op gaat. Nokia is nu een prachtig bedrijf, maar als belegger neem je een enorme gok want er is niemand die ook maar een idee heeft hoe de techniek zich gaat ontwikkelen. Buffet houdt het dus heel bewust op heel ouderwetse aandelen. Op dit moment is hij bijzonder actief in de energie sector. U ziet, om actueel te zijn hoef je niet altijd in high tech te beleggen.
Het tweede punt waar hij op let en waar u (vrijwel zeker) niet naar kijkt is de ondernemer die aan het hoofd van de onderneming staat. Wat voor een persoon is dat? Welke staat van dienst heeft hij/zij? Maakt deze topmanager wel eens fouten, of is hij iemand die in alle opzichten perfect is?
Is hij/zij slechts een duurbetaalde werknemer, of is hij/zij iemand met hart voor de zaak en aandacht voor het personeel?
Volgens Warren Buffett bestaat het niet dat een bedrijf bovengemiddeld kan blijven scoren als de topman niet een zeker charisma en hart voor de zaak heeft.
Warren zoekt dat charisma in het jaarverslag van de onderneming.
Eerst kijkt hij naar de cijfers, recent en historisch. Als die in orde zijn, dan komt het op de ondernemer aan het hoofd van deze onderneming aan.
Zit deze er voor het geld, of voor de roeping?
Staan er in het jaarverslag alleen de successen, of komen ook de minder geslaagde projecten aan bod. Als dan die minder geslaagde projecten aan bod komen, wie neemt er dan de verantwoordelijkheid van op zich? Is het de markt, de dure dollar, het klimaat, of is het de ondernemeing die onder aanvoering van de topmanager reageerde op de markt en daar misschien niet helemala op tijd mee was?
Warren Bufett doet uiteindelijk alleen zaken met ondernemers die er in zijn ogen voor de roeping zitten.
Waar blijkt dat uit:
Een ondernemer die zijn onderneming alleen wil verkopen aan de hoogste bieder zal zien dat Warren Buffett direct afhaakt.
Eén van de kenmerken van Warren is dat hij bij al zijn overnames nog nooit een massa-ontslag heeft doorgevoerd. Als een ondernemer dus hart voor de zaak heeft, dan weegt hij dat mee in zijn verkoopbeslissing en de prijs die hij/zij krijgt.
Een tweede eis van Warren Buffett is dat het zittende management blijft zitten na de verkoop.
Waarom zouden ze dan verkopen? Nu dat kan omdat daarmee voor de familie het geld cash komt. Alleen maar geld in de zaak en niets in de portemonnee is ook weer zowat. Door te verkopen is ook het ondernemersrisico bij de koper (Buffett) gelegd. Tevens kan er binnen de familie van Buffett bedrijven sneller nieuw geld aangetrokken worden waarmee de verdere groei gerealiseerd kan worden. Buffett heeft immers de AAA status. Hierdoor zijn leningen zeer goedkoop te verkrijgen.
Buffett koopt echter alleen als hij een goed bedrijf tegen een schappelijke prijs kan krijgen. De verkoper heeft daarom vaak al ondervonden dat de markt zich wat tegen hem/haar gekeerd heeft. Warren komt dan met een aanbod dat ook voor de verkoper een goede deal is, maar zeker niet de hoogst mogelijke prijs.
Als Warren in het jaarverslag leest dat er opties aan het management zijn of worden uitgekeerd, dan is de kans bijzonder klein dat hij nog verdere interesse heeft. Opties aan het management zijn immers voor de aandeelhouders bijzonder onaardige dingen. Alleen geldwolven gaan voor de opties.
Zo blijven er dus maar heel weinig topmanagers over die aan de hoge eisen van Warren Buffett voldoen. Buffett stopt zijngeld alleen in projecten van de hoogste kwaliteit. Hij doet vrijwel nooit een concessie. Dat is mischien wel het grootste geheim van zijn succes.
Ik ken geen particuliere belegger die ook maar in de buurt van deze hoge standaard komt.
Vanaf nu ben ik ook aandeelhouder Berkshire Hathaway. De topman is naar mijn idee een man van karakter. Het is tot nu toe zo'n beetje de enige belegging die ik deed puur op grond van het karakter van de topmanager. Ik heb echter wel een concessie gedaan.
Ik heb een hogere prijs voor de aandelen betaald dan dat Buffett zelf zou doen. Weliswaar een laagste waardering in vier jaar, maar nog geen koopje. DAT zou Warren dus niet snel doen.
posted by Beursbox | 08:21
